Iako je njeno ime malo poznato, u gradićima nemačke savezne države Tiringije, koja je nekada bila deo Istočne Nemačke, rođeni su, boravili, studirali, stvarali ili umrli neki od najpoznatijih ličnosti istorije ne samo Nemačke, nego i čitavog sveta: Martin Luter, reformator katoličke crkve i začetnik protestantizma; kompozitori Johan Sebastijan Bah i Johan Pahelbel, a kasnije i Rihard Vagner i Franc List; pisac i pesnik Gete, filozof Niče i “nemački Šekspir” – pesnik Fridrih Šiler.

Osvedočena kao mesto inspiracije, Tiringija je pored dela velikih umova donela svetu još jedan ukras! Novogodišnji.

Stakleni ukrasi za jelku nastali su sredinom XIX veka kada su stakloduvači tiringijskog grada Lauša počeli da prave jednostavne kuglice. Uoči dočeka Nove godine, došli su na ideju da ukrase naprave u obliku voća i orašastih plodova, kojima se do tada ukrašavala jelka.

Veoma brzo je prodaja staklenih ukrasa u Lauši i okolini počela da cveta. Kada su stakloduvači osmislili način da njihovo staklo bude obojeno, dodavajuću rastvor srebrne soli, razigrani ukrasi visili su sa jelki širom zemlje.

Do 1900. godine bila je dostupna čitava paleta boja i oblika blistavog novogodišnjeg nakita, a uz podršku nemačke carske porodice, jelka je postala nacionalni simbol.

Jelka okićena raznobojnim kuglama do danas je oličenje novogodišnjih praznika, a u pojedinim porodicama staklene kugle su postale deo porodičnih tradicija i prenose se s generacije na generaciju.

preuzeto: Nacionalna geografija, foto: Pexels